W gruncie rzeczy dykcja w śpiewie nie różni się niczym od dykcji podczas mówienia. Jednak wielką sztuką jest umiejętność łączenia brzemienia melodycznego ze zgłoskami i wymaga to wytrenowanej techniki, która niekoniecznie będzie istotna w mowie.
Wszyscy uczestniczący w Mszy Świętej powinni brać udział w śpiewie, bo Bóg nie prowadzi przesłuchań dla modlących się, ale prosi, by wykorzystali dany im głos.
Psalm responsoryjny, któremu przywrócono należne miejsce w liturgii ma wyjątkowe znaczenie i spełnia kilka ważnych zadań. Czytając wpis dowiesz się, jak poprawnie śpiewać psalm w Kościele.
To nie przypadek, że o ustach, języku, żuchwie i krtani chcę napisać osobno w drugiej części cyklu o postawie podczas śpiewu. Te cztery elementy są kluczowe dla działania naszego głosu i nie mogą być traktowane oddzielnie.
Kantyk, czyli pieśń kościelna o podniosłym charakterze, której tekst zaczerpnięty jest z Pisma Świętego, a jej celem jest uwielbienie dla Boga Ojca.
Istnieje kilka kluczowych elementów, które składają się na prawidłową postawę w śpiewie. Większość początkujących wokalistów myśli, że nie ma żadnych problemów z przyjęciem dobrej postawy. Jeszcze nie wiedzą, w jakim są błędzie.
Muzyka sakralna jest integralną częścią liturgii i jest ściśle związana z istotą wiary. Istnieją trzy najważniejsze źródła muzyki sakralnej, które łączą ją z liturgią i wiarą: tworzenie, historia zbawienia i duchowość. Tworzenie muzyki jest udziałem w akcie stworzenia.
Dla kogo i jak śpiewamy? Czy należy śpiewać dla Boga? A może też dla nas samych i ludzi wokół? Wpis nieco bardziej filozoficzny.
Długo zastanawiałem się, jakie tematy powinienem poruszać u początków prowadzenia tego bloga. Wybór padł na śpiew i muzykę podczas liturgii, jako dobrą bazę, do kolejnych wpisów.
Czasami bywa frustrujące to, jak mało jest konkretnych i usystematyzowanych informacji na temat śpiewu i grania na instrumentach w kościele. Chcę wyjść na przeciw temu wyzwaniu i stworzyć miejsce pełne wartościowych informacji.